Οι βασικές Αρχές που οδηγούν στο φυσικό ξεδίπλωμα της κίνησης ενός παιδιού!
Η γνωστή παιδίατρος Emmi Pikler αναφέρει χαρακτηριστικά σε ένα απόσπασμα της εργασίας της για την κινητική ανάπτυξη:
"Τα παιδιά, ιδίως στις πόλεις, τείνουν να κάθονται άσχημα και να έχουν κακή στάση. Δεν μπορούν να καθίσουν, να σταθούν ή να περπατήσουν σωστά, για να μην αναφέρουμε πιο πολύπλοκες κινήσεις.
Αυτό, φυσικά, δεν είναι αυτονόητο σε κάθε αναγνώστη. Μπορώ να ακούσω τις έκπληκτες αποκρίσει "Τι; Τα παιδιά μου δεν μπορούν να κινηθούν ;!"
"Η μικρή μου κόρη μπορούσε ήδη να καθίσει απ’ όταν ήταν μόλις τεσσάρων μηνών"
"Η δική μου στάθηκε ήδη στους έξι μήνες" ...
"Όταν ο γιος μου δεν ήταν ούτε ενός χρονών, περπατούσε."
Τα παιδιά κάθονται, στέκονται, περπατούν και κινούνται - αυτό είναι αλήθεια. Αλλά πως? … Κουράζονται εύκολα. Πέφτουν συχνά και αδέξια. Πολύ συχνά τραυματίζονται σοβαρά. Κάθονται, στέκονται, περπατούν κ.λπ., αλλά όχι πραγματικά….
Φυσικά, εμείς οι ενήλικες δεν είμαστε καλύτεροι σε αυτό το θέμα. Πιστεύουμε ότι είναι φυσικό ότι μετά από μία ή δύο ώρες περπατήματος να μην μπορούμε πλέον να σταθούμε στα πόδια μας, ότι μετά από λίγες ώρες καθισμένοι στην καρέκλα έχουμε δυσκολία να κουνήσουμε τα άκαμπτα άκρα μας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι καθόλου φυσικό. Εάν κάποιος κάθεται σωστά, το κάθισμα στην καρέκλα δεν είναι κουραστικό. Εάν κάποιος στέκεται σωστά, μπορεί να μείνει όρθιος για πολύ περισσότερο από ό, τι μπορούμε να φανταστούμε….
Ας εξετάσουμε τα ζώα. Κινούνται με απλό τρόπο, σε αρμονία με τη φύση τους: ένα ελάφι, μια γάτα, ένας πίθηκος, ένα βουβάλι ή ένας ελέφαντας. Το μεγαλύτερο, το πιο αξιοπρεπές, το πιο αργό, το πιο δύσκολο ζώο, το καθένα είναι εξίσου ικανό για γρήγορη και άμεση κίνηση χωρίς να χάσει την έμφυτη χάρη του - όχι σαν εμάς που όταν τρέχουμε, πχ. για να προλάβουμε το λεωφορείο, τρέχουμε με έναν άκαμπτο και τεταμένο τρόπο και μένουμε χωρίς ανάσα για πολλά λεπτά αργότερα.
Ακόμα και στην ταχύτερη κίνηση που κάνει ένα ζώο δεν φαίνεται να βιάζεται. Και το πιο σημαντικό, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα επιτυγχάνονται με την ελάχιστη προσπάθεια.
Γιατί αυτή η φυσική, ήσυχη ηρεμία, η φυσική απλότητα και η ικανότητα της στάσης και της κίνησης λείπουν τόσο συχνά στα παιδιά μας; Πρέπει να είναι έτσι;
Όχι.
Στην ανάπτυξη της κίνησης δεν είμαστε από τη φύση μας τόσο διαφορετικοί από τα ζώα όσο υποθέτουμε. Η επιθυμία για τα παιδιά μας να κινηθούν όμορφα και σύμφωνα με την έμφυτη φύση τους δεν είναι καθόλου ένα μακρινό και ανέφικτο όνειρο. Η σωστή κίνηση είναι μια εγγενής ικανότητα όχι μόνο των ζώων αλλά και των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων της πόλης.
Εάν παρέχουμε αρκετό χώρο και δυνατότητες για ελεύθερη κίνηση, τότε τα παιδιά θα κινούνται όπως και τα ζώα: επιδέξια, απλά, με ασφάλεια, φυσικά.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει μια τέλεια μορφή. Ωστόσο, οι ατέλειες με τις οποίες μπορεί να γεννηθούμε δεν χρειάζεται να μεγαλώνουν σταδιακά με το χρόνο, ή να μας καθιστούν ανίκανους να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις για κίνηση στην καθημερινή ζωή. Ακόμα και τα ζώα με κακή “κατασκευή” μπορούν να κινηθούν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Δυστυχώς, πέρα από τα μειονεκτήματα με τα οποία μπορεί να έχουν γεννηθεί τα παιδιά μας, χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους άσχημα. Πρέπει να ελευθερώσουμε τα παιδιά μας από αυτήν τη δυσμενή πορεία της κινητικής τους ανάπτυξης.
Τι μπορούμε να κάνουμε?
Πρέπει να ασκήσουμε το μικρό παιδί;
Πρέπει να διδάξουμε στο παιδί τη σωστή κίνηση;
Ποιά μέτρα θα μπορούσαμε να λάβουμε για να έχουμε καλά αποτελέσματα;
Δεν χρειάζεται να λάβουμε ειδικά μέτρα.
Το ερώτημα δεν είναι πώς μπορούμε να «διδάξουμε» ένα βρέφος να κινείται καλά και σωστά, χρησιμοποιώντας έξυπνα σκεπτόμενα, τεχνητά κατασκευασμένα, περίπλοκα μέτρα, χρησιμοποιώντας ασκήσεις και γυμναστική. Αλλά να προσφέρουμε σε ένα βρέφος την ευκαιρία - ή, πιο συγκεκριμένα, να μην του στερήσουμε αυτήν την ευκαιρία - να κινηθεί σύμφωνα με την έμφυτη του ικανότητα."
Στις παρακάτω εικόνες παρουσιάζονται οι αρχές που οδηγούν στο φυσικό ξεδίπλωμα της κίνησης και σε ένα δυνατό σώμα μέσα από εικόνες που προέρχονται από το project "Building your Baby from the Ground Up".
