Πως να καταλάβετε καλύτερα το παιδί σας, τα 4 πρώτα χρόνια της ζωής του!
Πολλές φορές η συμπεριφορά του παιδιού μας, μας ενθουσιάζει και μας χαροποιεί ενώ άλλες μας προβληματίζει ή ακόμα και μας στεναχωρεί! Τι πρέπει να γνωρίζουμε για να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ενός παιδιού;
Ίσως όλα μπορούν να εξηγηθούν ή σε κάθε περίπτωση, τα σημεία αναφοράς που περιγράφουμε παρακάτω μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των φάσεων που περνά το μικρό παιδί από τη γέννηση έως τα 4 του χρόνια.
Στις έξι εβδομάδες , εμφανίζεται το πρώτο εσκεμμένο χαμόγελο που αποδεικνύει ότι το παιδί αλληλοεπιδρά με τον άλλον και με το περιβάλλον του.
Στους οκτώ μήνες, αισθάνεται ότι υπάρχει ατομικά και ότι δεν είναι πλέον σε συμβιωτική σχέση με τη μητέρα του.
Στους εννέα μήνες , μπορεί να εμφανιστούν οι πρώτοι εφιάλτες, σημάδια απόδειξης ότι το παιδί και η μητέρα του είναι δύο πολύ διαφορετικά όντα.
Αυτός ο συμβολικός χωρισμός "του λέει" ότι εξαρτάται επομένως από τους γονείς του και γενικότερα από τους ενήλικες. Όμως αυτή η έλλειψη αυτονομίας και αυτή η ευπάθεια φτάνει το παιδί στο σημείο να προκαλεί στον εαυτό του εφιάλτες ασυνείδητα.
Στους δεκαοκτώ μήνες είναι η αρχή της φάσης της αντιπολίτευσης.
Μέχρι τριών τεσσάρων ετών το παιδί, μπαίνει σε μια φάση γνωστή ως συστηματική αντίθεση σε όλα όσα οι γονείς του του προσφέρουν.
Πολλά από τα «όχι» που πρόκειται να δηλώσει το παιδί αποτελούν προσπάθειες να αποστασιοποιηθεί από τις επιθυμίες των γονιών του και να αυτονομηθεί.
Μαζί με το «όχι» αρχίζουν και οι πρώτοι φόβοι περίπου στα δύο του έτη. Επίσης εμφανίζονται οι πρώτες δυσκολίες στον ύπνο. Το παιδί αρχίζει να φοβάται να κοιμηθεί μόνο του στο σκοτάδι. Φοβάται κάτι, αλλά χωρίς καν να γνωρίζει τι.
Δεν μπορεί πραγματικά να πει τι φοβάται γιατί ο λόγος για τους φόβους του είναι ασαφής.
Στη συνέχεια ζητά να κοιμηθεί με τους γονείς του. Αρνείται να χωρίσει από αυτούς.
Ωστόσο, όσο ισχυρίζεται ότι είναι παντοδύναμο κατά τη διάρκεια της ημέρας (και λέει όχι σε όλα σχεδόν), τόσο τη νύχτα, αλλάζει γνώμη και αισθάνεται αδύναμο και εύθραυστο.
Ίσως η ανάμνηση της νευρικότητας που ξέρει πώς δημιούργησε στους γονείς του πριν τον ύπνο, εισβάλλει στον ψυχισμό του και ασυνείδητα, αισθάνεται ένοχο (εφιάλτες).
Το πρωί, ο εφιάλτης που το « απαλλάσσει » από τις ενοχές της προηγούμενης νύχτας, του δημιουργεί περισσότερη δυναμική και ξεκινά ξανά να αντιπολιτεύεται και λέει «όχι!».
