Προσεκτική διαχείριση της διάσπασης
Πόσες φορές μπορεί να ακούμε για ένα παιδάκι ότι αφαιρέθηκε, ξεχάστηκε, τα παράτησε ή προτίμησε να κάνει κάτι άλλο από αυτό που του ζητήσαμε;
Παρ' όλο που η διάσπαση προσοχής έχει συνδυαστεί κυρίως με τις μαθησιακές δεξιότητες, δεν είναι σπάνιο να τις συναντήσουμε και στο παιχνίδι, τον διάλογο ή σε άλλες δράσεις του παιδιού που καλείται να εκτελέσει καθημερινά, όπως το να φτιάξει ακόμη και το πρωινό του να φάει.
Πολλές φορές η διάσπαση προσοχής δεν είναι πραγματική, καθώς πραγματοποιείται απλώς μια κατ' επιλογή αποστροφή του παιδιού γι' αυτό που του ζητείται να κάνει, επειδή δεν το ενδιαφέρει πραγματικά. Πολλές φορές και για να κεντρίσει την προσοχή των γύρω του, που θα σπεύσουν να το βοηθήσουν να εκτελέσει τη δραστηριότητα που του ζητείται να κάνει.
Αφού εξαντλήσουμε τα παραπάνω, δε μας μένει παρά να εστιάσουμε στο ότι το παιδί παρουσιάζει πραγματική διάσπαση της προσοχής. Το κεντρικό ζητούμενο (task) "χάνεται" επειδή το διαδέχονται απανωτές σκέψεις του παιδιού, ενώ, σε αντίθεση με την υπερκινητικότητα, μπορεί το παιδί να στρέφει το ενδιαφέρον του σε διαφορετικές ενέργειες, αλλά πάντα θα τις φέρει εις πέρας.
Για να δούμε πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τη διάσπαση.
- Ας προλάβουμε να αλλάξουμε δράση στο παιδί πριν ματαιωθεί, αντί να επιμένουμε στην ίδια και την ίδια ώσπου να την ολοκληρώσει.
- Ας κάνει τις 2 από τις 5 ασκήσεις του βιβλίου κι ας τις αυξήσουμε σταδιακά.
- Ας κάνουμε το μάθημα και τη δράση πιο ενδιαφέρουσα για το παιδί με τη σύνδεσή του με κίνητρο.
- Ας παρατηρήσουμε ποια ερεθίσματα λειτουργούν ως "διασπαστές" για το παιδί κι ας τους χειριστούμε κατάλληλα, είτε διατηρώντας τους είτε εξαλείφοντάς τους.
- Καλό είναι να υπάρχει ησυχία και οι στόχοι να είναι ξεκάθαροι, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του παιδιού.
- Ας κάνουμε μια συζήτηση κοινού ενδιαφέροντος για όλα τα μέλη της οικογένειας.
- Ας παίξουμε "όνομα-ζώο-πράγμα", "χαλασμένο τηλέφωνο", "ένα-δύο-τρία-στοπ","αγαλματάκια ακούνητα" ή να πούμε αριθμούς ο καθένας με τη σειρά του. Μπορούμε ακόμη και να πετάμε με μπαλόνι ο ένας στον άλλον με προσοχή δίχως να πέσει κάτω.
Έτσι κι αλλιώς μόνο τα παιδιά μπορούν να μας στρέψουν στο παιχνίδι και τη χαρά, γιατί να μην τα ακολουθήσουμε;
⇒ Περισσότερες πληροφορίες για το Κέντρο "Ευ-Νόηση" θα βρείτε εδώ
