Το θέατρο για παιδιά σε κίνδυνο!

Πριν λίγες μέρες ακούσαμε την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως να εξαγγέλει μέτρα για τη σωστή λειτουργία των σχολείων τη δύσκολη χρονιά που μας έρχεται. Αλγεινή εντύπωση σε μεγάλη μερίδα του κόσμου προκάλεσε το γεγονός ότι η λέξη «θέατρο» δεν ακούστηκε ούτε μια φορά από τα χείλη της.

Και όμως όλοι ξέρουμε ότι η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων από παιδιά είναι μια συνήθης πρακτική τόσο στις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης όσο και στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Άρα μαζί με όλες τις πλευρές της σχολικής ζωής που, λόγω της πανδημίας, πρέπει να τροποποιηθούν και μαζί με τα καυτά ζητήματα που απαιτούν άμεση λύση, θα έπρεπε οι ιθύνοντες να μεριμνήσουν επίσης για το θέατρο που βλέπουν τα παιδιά.

Αντ’ αυτού, ο κλάδος που ασχολείται με το θέατρο για παιδιά εισέπραξε μια αδιάφορη και παγερή σιωπή.

Δεν θα ήθελα να αναλωθώ σε κοινοτοπίες και σε πράγματα αυτονόητα για τον διδακτικό και παιδαγωγικό ρόλο του θεάτρου, για τη σπουδαιότητα της αισθητικής εμπειρίας που προσφέρει, για τη συμβολή του στη διαμόρφωση συνειδήσεων και χαρακτήρων. Είναι γνωστά από την αρχαιότητα όλα αυτά.

Η αορατότητα του κλάδου (που εκπορεύεται από κάποια εγγενή εχθρότητα;) στα μάτια της πολιτείας είναι εξοργιστική. Και δεν μιλώ ως επαγγελματίας του χώρου, αλλά ως γονιός και μόνο. Μου φαίνεται αδιανόητο και τραγικό να στερηθούν τα παιδιά μας την καταλυτική και μεταμορφωτική εμπειρία του θεάτρου, επειδή η κοντόφθαλμη πολιτεία αδυνατεί να κάνει κάτι για το θέμα ή, ακόμα χειρότερα, επειδή το απαξιώνει.

Αν λόγω των συνθηκών δεν μπορούν να γίνουν παραστάσεις για ένα διάστημα στα σχολεία ή σε θεατρικούς χώρους, η πολιτεία, το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα στήριξης που θα κρατήσουν τον κλάδο ζωντανό. Για όσο χρειαστεί.

Οι περισσότεροι θίασοι έχουν να παίξουν από τον Μάρτιο. Οι ηθοποιοί μας βουλιάζουν μέσα στην ανασφάλεια για αυτό που έγινε και για ό,τι επίκειται. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ισοδυναμεί με βόμβα ολικής καταστροφής στα θεμέλια του κλάδου. Το θέλουμε αυτό; Θέλουμε να εξαφανιστεί ή να υποστεί αναπανόρθωτες βλάβες και εν τέλει να συρρικνωθεί το θέατρο για παιδιά; Σίγουρα όχι.

Η κουλτούρα του θεάτρου για παιδιά είναι διάχυτη στην κοινωνία μας. Η ποιότητα των θεαμάτων που προσφέρονται, εγνωσμένη. Με άλλα λόγια έχουμε πολύ καλό θέατρο για παιδιά. Πολύ καλύτερο μάλιστα από άλλες πιο προηγμένες χώρες. Πρέπει να κάνουμε επειγόντως κάτι για αυτό!