Πώς τα παιδιά ρουφούν το άγχος των γονέων τους;

Πώς τα παιδιά ρουφούν το άγχος των γονέων τους;

Η πρώτη σχέση του ανθρώπου, αυτή με τον γονέα, αποτελεί την σημαντικότερη σχέση της ζωής καθώς επηρεάζει καθοριστικά τη μετέπειτα εξέλιξη του ατόμου.

Οι σχέσεις των παιδιών με τους γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορούν να θεωρηθούν ως ένα σύστημα ή δίκτυο αλληλεπιδρώντων μερών.

Οι γονείς συμβάλλουν στην ανάπτυξη των πρώτων δεξιοτήτων που απαιτούνται για τη μετέπειτα αυτονομία των παιδιών και συντελούν στην ανάπτυξη υγιών προσωπικοτήτων που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις διάφορες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν ανάλογα με το εξελικτικό στάδιο που θα βρίσκονται.

Τι γίνεται όμως όταν ένας γονέας στρεσάρεται υπερβολικά, είναι δηλαδή αγχώδης τύπος; Σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνει φορέας  άγχους στο παιδί του.

Συγκεκριμένα ένα γαϊτανάκι από συμπεριφορές των αγχωμένων γονέων – που θα αναλυθούν παρακάτω - έχουν ως αποτέλεσμα να μεταλαμπαδεύουν το άγχος τους στα παιδιά τους.

• Οι φόβοι και οι ανησυχίες των γονέων εκφράζονται ενώπιον του παιδιού τους. Τις περισσότερες φορές κάνουν και χρήση αρνητικών λέξεων που μεταφέρουν στο παιδί συναισθήματα άγχους.
• Κάτι άλλο που προκαλεί άγχος στο παιδί από μεριάς του γονέα, είναι η αποκάλυψη υπερβολικών πληροφοριών στο παιδί. Πληροφορίες για οικονομικά, επαγγελματικά θέματα που το παιδί δεν μπορεί να επεξεργαστεί και να διαχειριστεί, αφού δεν συνάδουν με την ηλικία του, μετατρέπουν δηλαδή το παιδί σε ενήλικα και το αγχώνουν.
• Επίσης κίνδυνος να γίνουν τα παιδιά πομποί άγχους των γονέων τους είναι όταν οι τελευταίοι έχουν από αυτά υπερβολικές απαιτήσεις και προσδοκίες.
  
  Ζητούν συνέχεια από τα παιδιά τους, δεν ικανοποιούνται και τα πλημμυρίζουν με προσδοκίες στις οποίες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν.Αποτέλεσμα αυτού είναι τα παιδιά να αγχώνονται, να γεμίζουν με ανασφάλεια και να προσπαθούν γιατί φοβούνται ότι αν δεν τα καταφέρουν η μαμά και ο μπαμπάς ίσως να μη τα αγαπάει.
• Πολλές φορές μαζί με τις υπερβολικές απαιτήσεις που έχουν από αυτά προσθέτονται και οι συγκρίσεις με άλλα παιδιά ή τα αδέλφια τους. Έχοντας άγχος μια μητέρα αν η μίκρη τα καταφέρει στο σχολείο την συγκρίνει με την φίλη της « η Κατερίνα πήρε σε όλα 10, εσύ γιατί όχι;». Με το παραπάνω τρόπο όμως το παιδί αγχώνεται και αναρωτιέται αν είναι αποδεκτό και ικανό.
• Τέλος, η απουσία κανόνων και σαφών ορίων μέσα στο σπίτι βοηθάει να υπάρχουν εντάσεις, ανασφάλεια και χτίζουν το έδαφος για χαοτικές καταστάσεις που θα έχουν ως συνέπεια το παιδί να αναπτύξει άγχος.

Έχει φανεί ότι το 50% των παιδιών, που μεγάλωσαν με αγχωμένους γονείς, γίνονται και αυτά αγχώδη όπως οι γονείς τους.

Είναι εύκολο λοιπόν ένας μεγάλος να μεταφέρει το άγχος του στο παιδί του με συνέπεια το δεύτερο να αισθάνεται ανησυχία, φόβο και υπερβολική ένταση. Ας φροντίσουμε να διασφαλίσουμε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον και να μη  κάνουμε άθελα μας, τα παιδιά κοινωνούς του δικού μας άγχους και προβλημάτων.

Ας παραμείνουμε εμείς ενήλικες και αυτά παιδιά!!!

 

Για περισσότερες πληροφορίες για τον Χώρο Ψυχοσυναισθηματικής Υγείας Επίλυση πητήστε ΕΔΩ