Ο φίλος μου ο Διαβητούλης: Συνέντευξη με τη συγγραφέα και νηπιαγωγό Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη

Κωνσταντίνα, αρχικά, θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για εσένα.

Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω στο καλό, ακόμα κι όταν δεν έρχεται πάντα στην αρχή με αυτή τη μορφή. Η φράση που με χαρακτηρίζει είναι ότι «όλα γίνονται για κάποιο λόγο», ενώ πολλές φορές στη ζωή μου έχω ακούσει το «κατέβα από το ροζ συννεφάκι».  Πάντα πίστευα στα όμορφα και στα μαγικά… Ίσως γι’ αυτό μου αρέσει να γράφω ιστορίες για παιδιά, γιατί εκεί δεν υπάρχουν όρια, εκεί τα πάντα μπορούν να συμβούν. Και ίσως τελικά γι’ αυτό μου ταίριαξε τόσο και το επάγγελμα της νηπιαγωγού, γιατί ο κόσμος των παιδιών είναι υπέροχος, γεμάτος αγάπη, καλοσύνη, αυθορμητισμό κι ενθουσιασμό.

Πώς προέκυψε η συγγραφή αυτού του βιβλίου; Από πού άντλησες έμπνευση για τη συγγραφή του;

Παρείχα για κάποια χρόνια γραμματειακή υποστήριξη σε διαβητολογικό/ενδοκρινολογικό ιατρείο. Εκεί άρχισα να μαθαίνω για το διαβήτη, ερχόμενη σε επαφή με κάποια παιδιά. Οι δυσκολίες και οι ανάγκες τους, με οδήγησαν στο να μελετήσω περαιτέρω για το διαβήτη, καθώς και να ψάξω τι υπάρχει διαθέσιμο για εκείνα.  

Σε ποιους απευθύνεσαι μέσα από αυτό το βιβλίο;

Σε όλα τα παιδιά που έχουν στη ζωή τους το διαβήτη, είτε άμεσα (το έχουν δηλαδή τα ίδια), είτε έμμεσα (κάποιος συγγενής, φίλος, συμμαθητής, γνωστός). Είναι σημαντικό να γνωρίζουν για το διαβήτη και δεν αναφέρομαι τόσο στο να γνωρίζουν τι να κάνουν για να τον φροντίσουν (αυτό το μαθαίνουν  μέρα με τη μέρα), όσο στο τι να κάνουν για να βοηθήσουν τον εαυτό τους ή κάποιο φίλο. Τα παιδιά με διαβήτη δε χρειάζονται κάποιον ακόμα που θα τους ρωτήσει αν έκαναν μέτρηση, αν έκαναν ινσουλίνη κλπ., τα παιδιά με διαβήτη χρειάζονται κάποιον που θα τους πει: «μπράβο τα καταφέρνεις μια χαρά, συνέχισε, είμαι δίπλα σου».

Πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να είναι ενημερωμένα σχετικά με το ζήτημα του διαβήτη;

Είναι υψίστης σημασίας, γιατί καθορίζει τη ρύθμιση του διαβήτη τους. Το παιδί από την αρχή καλείται να μάθει πολλά πράγματα που έχουν σχέση με το διαβήτη του, όπως το να κάνει μετρήσεις, να κάνει την ινσουλίνη του, να προσέχει τα γεύματά του, να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει όταν έχει υπογλυκαιμία/υπεργλυκαιμία. Με τον καιρό το παιδί μαθαίνει όλο και περισσότερο το διαβήτη του κι αυτό το βοηθάει πάρα πολύ στο να τον διαχειρίζεται καλύτερα.

Διαβάζοντας κανείς αυτό το βιβλίο, διαπιστώνει ότι αποτελεί έναν πληρέστατο οδηγό για το παιδί που ανακαλύπτει ότι πάσχει από διαβήτη με πάρα πολλή ενσυναίσθηση. Πες μας, πώς το κατάφερες αυτό;

Η ενσυναίσθηση πηγάζει από την αγάπη… από την αγάπη μου για τα ίδια τα παιδιά. Εκείνη μου έδειξε το δρόμο μέσα από τη δουλειά μου στο  ιατρείο, κι έτσι γεννήθηκε ο Διαβητούλης. Ήθελα με κάποιο τρόπο να τα βοηθήσω, να τα φέρω πιο κοντά στο διαβήτη τους, να τον κάνουν φίλο, σύμμαχο, που δε θα τα εμποδίζει, αλλά θα τα στηρίζει, που θα τα κάνει πιο δυνατά.

Θεωρείς ότι αυτό το βιβλίο έρχεται να καλύψει κάποια υπάρχουσα ανάγκη που προηγουμένως είτε δεν είχε εκτιμηθεί σωστά, είτε δεν είχε υπάρξει σχετική μέριμνα;

Είχα μελετήσει αρκετά βιβλία μέχρι να αποφασίσω ότι θέλω να γράψω το Διαβητούλη. Αυτό το βιβλίο δημιουργήθηκε με σκοπό να εξηγήσει με έναν πιο ευχάριστο και συνάμα κατανοητό τρόπο για τα παιδιά τι είναι ο διαβήτης, γι’ αυτό κι επέλεξα την ιστορία του Μιχάλη και του Διαβητούλη.

Πέρα από το βιβλίο, αναλαμβάνεις και άλλες δράσεις προς την κατεύθυνση αυτή;

Αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να επιτελέσω το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε ο Διαβητούλης. Δηλαδή να γνωρίσουν όσο περισσότερα παιδιά γίνεται το διαβήτη, τόσο για εκείνα που μαθαίνουν μία μέρα ότι τον έχουν στη ζωή τους, όσο και για εκείνα που έχουν κάποιο φίλο/αδελφό/συγγενή με διαβήτη. Γι’ αυτό δημιούργησα και το κουκλοθέατρο με τους ήρωες του βιβλίου, ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον των παιδιών και να τον κατανοήσουν καλύτερα.  Έχω επισκεφθεί ήδη κάποια σχολεία, ενώ έχω κάνει αρκετές παρουσιάσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που γράφεις;

Ναι, ο Διαβητούλης είναι το πρώτο μου δημιούργημα.

Ποια είναι τα συγγραφικά σου ενδιαφέροντα;

Μου αρέσει να γράφω ιστορίες, μέσα από τις οποίες τα παιδιά λαμβάνουν όμορφα μηνύματα για τη ζωή. Μέσα από τις οποίες μπορούν να δουν τον εαυτό τους να ξεδιπλώνεται και να πραγματοποιεί κάθε τους επιθυμία, κάθε τους όνειρο, ξεπερνώντας τον όποιο φόβο ή δυσκολία. Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι ιστορίες που ξεχειλίζουν από συναισθήματα, από αυτά τα όμορφα που δίνουν ελπίδα, που κρύβουν μαγεία, που σκορπάνε χρυσόσκονη… μα πάνω από όλα αγάπη. Ελπίδα κι αγάπη που είναι τα ίδια τα παιδιά. 

Οπότε, να περιμένουμε στο μέλλον και άλλα ανάλογα βιβλία από εσένα που σχετίζονται με άλλα ζητήματα;

Δε γνωρίζω στο μέλλον αν θα υπάρξουν άλλα βιβλία, που θα πραγματεύονται κάποιο θέμα υγείας, δε μπορώ να τα αποκλείσω. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι θα γράψω, ό,τι κάνει την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, αυτή με οδηγεί.

Τέλος, ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να λάβουν τα παιδιά, αλλά και ο κόσμος γενικότερα, μέσα από αυτό;

Τα τελευταία λόγια του Διαβητούλη στον αγαπημένο του φίλο Μιχάλη είναι ακριβώς το μήνυμα που  θέλω να περάσω σε μικρούς και μεγάλους: «Ο μόνος που μπορεί να σε εμποδίσει από αυτό που θες να κάνεις στη ζωή σου, είσαι εσύ, όχι ο διαβήτης/οποιαδήποτε δυσκολία. Η ζωή είναι ένα όμορφο ταξίδι, ζήσε το».

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ Κωνσταντίνα για την όμορφη συνέντευξη που μας παραχώρησες και ευχόμαστε σύντομα να φιλοξενήσουμε την επόμενη που θα αφορά το νέο σου έργο!