Είμαι Παιδί! Έχω Ανάγκη τον Χώρο μου...
«Χρειάζομαι τον χώρο μου»…Πόσες φορές έχουμε πει ή ακούσει αυτή τη φράση?
Η έννοια του προσωπικού χώρου είναι πολύ σημαντική και αναγκαία για τους ανθρώπους και συμπεριλαμβάνει τόσο τον συμβολικό όσο και τον πραγματικό χώρο.
Η μέση απόσταση που ορίζει τον προσωπικό χώρο του καθενός είναι το 1,5 μέτρο. Σκεφτείτε να σας πλησιάζει πολύ κοντά ένας άγνωστος…Δεν αισθάνεστε αμέσως άβολά, αμήχανα, νευρικά, ίσως και απειλή? Ακόμα και αν αυτό το αντιμετωπίζουμε αναγκαστικά, π.χ. μέσα στο μετρό.
Αυτό συμβαίνει γιατί ενεργοποιείται μια περιοχή του εγκεφάλου, η αμυγδαλή, και ενεργοποιεί έναν «εσωτερικό συναγερμό».
Γι’ αυτό και αφήνουμε να μας πλησιάσουν πολύ κοντά και να μας αγγίξουν μόνο οι άνθρωποι που αισθανόμαστε οικειότητα και εμπιστοσύνη. Τα πολύ μικρά παιδιά το εκδηλώνουν αναζητώντας την αγκαλιά των γονιών τους.
Η ανάγκη για προσωπικό χώρο επεκτείνεται και στο να έχουμε ένα δωμάτιο, μια γωνιά μέσα στο σπίτι μας, την πλευρά του κρεβατιού που κοιμόμαστε ή έστω τη «δικιά» μας θέση στον καναπέ.
Ένα ωραίο παιχνίδι είναι να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας! Θα διαπιστώσουμε πως έχουμε την τάση, να πηγαίνουμε και να καθόμαστε πάντα στη θέση που αρχικά είχαμε επιλέξει.
Η αίσθηση ότι ορίζουμε τον προσωπικό μας χώρο, βοηθά πάρα πολύ στην απόκτηση εσωτερικής ηρεμίας, ισορροπίας και αυτονομίας. Χρειάζεται μέσα σε αυτόν να μπορούμε να ξεκουραστούμε, να νιώσουμε ασφάλεια, να ακούσουμε τη μουσική της επιλογής μας, να ζωγραφίσουμε, να δημιουργήσουμε, να πειραματιστούμε ή και να μην κάνουμε απολύτως τίποτα!!
Ο σεβασμός στον προσωπικό χώρο του άλλου αποτελεί σημαντική ένδειξη αποδοχής και εκτίμησης της προσωπικότητάς του.
Για όλους αυτούς τους λόγους έχει τεράστια σημασία να εξασφαλίζουμε στα παιδιά από την αρχή της ζωής τους, τον δικό τους προσωπικό χώρο, τον νοητό, αλλα και τον πραγματικό.
Η έκφραση «Πήγαινε στο δωμάτιό σου» έχει πολλές φορές χρωματιστεί με αρνητική έννοια και έχει συνδυαστεί με κάποια μορφή τιμωρίας. Στην πραγματικότητα όμως, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να περνάνε χρόνο στο δωμάτιό τους και να το διαμορφώνουν με το δικό τους γούστο. Να είναι υπεύθυνα για την καθαριότητα και την τακτοποίηση του δωματίου τους (ανάλογα την ηλικία τους), να σεβόμαστε το δωμάτιό τους και να χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε. Να τα ενθαρρύνουμε να φέρνουν φίλους στο δωμάτιό τους και να μάθουν να σέβονται τον προσωπικό χώρο και των υπολοίπων μελών της οικογένειας, αφού θα ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για όλους.
Κάποια από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής δεν τα μαθαίνουμε με μολύβι και χαρτί, αλλά με το βίωμα. Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο!! Ας μάθουμε και ας επιτρέψουμε στα παιδιά μας να προχωρήσουν προς την ενήλικη ζωή, με ισορροπία, αυτοεκτίμηση, υπευθυνότητα και σεβασμό στα όριά τους.
Βίκυ Σακκή
Για περισσότερες πληροφορίες για τον πολυχώρο Ψυχικής ανάπτυξης «Συναισθήματα», πατήστε ΕΔΩ
