Σοβαρή ασθένεια μέσα στην οικογένεια: ενημερώνω τα παιδιά

Σοβαρή ασθένεια μέσα στην οικογένεια: ενημερώνω τα παιδιά; Πότε; Πώς;

Η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα μιας σοβαρής ασθένειας είναι να το αποκρύψουμε από τα παιδιά. Οι ενήλικες, ενστικτωδώς, θέλουν να προστατέψουν τα παιδιά, ιδιαίτερα αν έχει συμβεί κάτι λυπηρό.

Είναι πολύ σημαντικό να εμπλέξουμε τα παιδιά σε αυτό που συμβαίνει, για να μην αισθάνονται ότι τα αποκλείουμε. Ακόμα, καλό θα είναι να μην ενισχύσουμε τη φαντασία των παιδιών που μπορεί να τα κάνει να έχουν χειρότερες σκέψεις από αυτό που, πραγματικά, συμβαίνει.

"Είναι δύσκολο για έναν ενήλικα να αποδεχτεί ότι πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια ο ίδιος ή κάποιος από τους οικείους του, πόσο μάλλον να μιλήσει στα παιδιά του για αυτό."

Οι γονείς είναι εκείνοι που γνωρίζουν το παιδί τους καλύτερα, ωστόσο μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάσταση και του δίνεται η ευκαιρία να μάθει να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει τα δύσκολα συναισθήματα.

Η επιλογή του κατάλληλου χρόνου για να μιλήσουμε στα παιδιά δεν είναι πάντα εύκολη. Συχνά δεν υπάρχει η σωστή στιγμή. Μπορεί ένας γονιός να χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ώστε να είναι σε θέση να εξηγήσει στο παιδί.

Είναι πιο διαχειρίσιμο, εάν τα παιδιά μαθαίνουν λίγα πράγματα κάθε φορά (Για παράδειγμα: «Ο μπαμπάς είναι στο νοσοκομείο για να κάνει κάποιες εξετάσεις. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι δεν πάει πολύ καλά, αλλά όταν μάθουμε θα σου πούμε»).

Μία καλή στιγμή να μιλήσουμε στο παιδί είναι προτού συμβούν εμφανείς αλλαγές, λόγω της ασθένειας. Σε περίπτωση νεοπλασματικής νόσου (καρκίνου), μία καλή στιγμή να μιλήσει ο γονιός στο παιδί είναι πριν πέσουν τα μαλλιά, λόγω της θεραπείας, ώστε αυτό να μη σοκάρει το παιδί. Το παιδί μπορεί να δεχτεί την αλλαγή, εάν έχει προετοιμαστεί από πριν για αυτήν.

Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε ένα παιδί από το να αισθανθεί λύπη, ωστόσο εάν μοιραστούμε κάποια συναισθήματα και πληροφορίες για το τι συμβαίνει, μπορούμε να τα βοηθήσουμε σημαντικά.

• Το παιδί μπορεί να νιώσει εγκατάλειψη όταν ο γονιός είναι στο νοσοκομείο, γι’ αυτό καλό είναι να του δίνει πολλή αγάπη, αγκαλιές και φροντίδα αυτήν την περίοδο. Ο γονιός μπορεί να χρησιμοποιεί απλές λέξεις και να τις επαναλαμβάνει συχνά στο παιδί: «Η μαμά είναι άρρωστη» / «ο μπαμπάς πρέπει να πάει στο νοσοκομείο». Σε αυτήν την ηλικία είναι σημαντικό να διατηρείται η καθημερινή ρουτίνα, όσο το δυνατόν περισσότερο, ιδιαίτερα όσον αφορά στον ύπνο και στη διατροφή. Ένα παιδί θα νιώσει ασφάλεια όταν υπάρχει μικρή ή καθόλου αλλαγή στους καθημερινούς ρυθμούς ζωής.
• Εάν ο γονιός χρειαστεί να νοσηλευθεί, θα ήταν βοηθητικό να μιλήσει στο τηλέφωνο με το παιδί και να το διαβεβαιώσει ότι είναι δύσκολο και στον ίδιο που βρίσκεται μακριά του. Το παιδί, επειδή μπορεί να του είναι δύσκολο να εκφραστεί με λέξεις, μπορεί να παρουσιάσει αλλαγές στη συμπεριφορά, όπως να βρέχει το κρεβάτι του, να πιπιλάει τον αντίχειρα, να έχει προβλήματα στον ύπνο ή να είναι πολύ ήσυχο.
• Είναι συχνό τα παιδιά να πιστεύουν ότι έχουν προκαλέσει την ασθένεια, γιατί έκαναν ή σκέφτηκαν κάτι κακό. Ο γονιός πρέπει να τα διαβεβαιώσει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
• Είναι πολύ σημαντικό να ρωτήστε το παιδί σας πώς νιώθει.
• Είναι βοηθητικό να είστε καλοί ακροατές. Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάσταση ακούγοντας προσεκτικά αυτά που λέει.
• Να κάνετε ερωτήσεις, ώστε να σιγουρευτείτε ότι το παιδί έχει καταλάβει αυτά που του λέτε. Καλό είναι να δοθούν σταδιακά οι πληροφορίες με απλό και κατανοητό τρόπο.
• Ενθαρρύνετε το παιδί να περάσει λίγο χρόνο με τον ασθενή. Αν και φαντάζει δύσκολο, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο. Ποτέ, όμως, δεν πιέζουμε το παιδί να κάνει κάτι που δε θέλει.
• Τα παιδιά καλό είναι να γνωρίζουν ότι είναι αποδεκτό να χαίρονται, να γελούν ή να κάνουν αστεία

---

Γράφει η Μανιού Μαρία Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, GLUK ambassador του Facebook Group Greek Ladies in the UK

---

 

Πηγή: missormadam.gr