Τι κάνουμε όταν ένα παιδί έχει ψυχολογικά προβλήματα

Όταν ένα παιδί έχει ψυχολογικά προβλήματα: μόνο το παιδί να πάει για ψυχοθεραπεία, μόνο ο γονιός ή και το παιδί και ο γονιός;

Πολλοί γονείς σήμερα είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα ψυχικής υγείας, και είναι ανοιχτοί, χωρίς δεύτερες σκέψεις, να επισκεφτούμε ψυχολόγο αν αντιμετωπίσουν πρόβλημα, είτε στη συμπεριφορά του παιδιού τους είτε στον τρόπο που θα διαχωριστούν μια κατάσταση.

Σε περίπτωση που ένα παιδί παρουσιάζει μια συμπεριφορά που μας ανησυχήσει και δεν υποχωρεί, μια επίσκεψη μπορεί να φανεί καθοριστική, γιατί όσο την αφήνουμε, μπορεί να επιδεινωθεί. Ειδικότερα, ένα ελαφρύ σύμπτωμα, που μόλις έχει ξεκινήσει, μπορεί να έχει κυρίαρχο ρόλο στη λειτουργία ίσως και στον ψυχισμό του παιδιού.

Όταν ένα παιδί έχει ψυχολογικά προβλήματα: επίσκεψη σε ψυχολόγο

Οι γονείς με το να διαφοροποιήσουν την στάση τους και με το να ακολουθήσουν ένα νέο πρότυπο συμπεριφοράς προς το παιδί, μπορεί να το βοηθήσουν σημαντικά. Οι γονείς αν δεν μπορούν μόνοι τους να βρουν τον τρόπο, μπορούν να επισκεφθούν κάποιον ψυχολόγο.

Στόχος του ψυχολόγου, στην περίπτωση αυτή, είναι να βοηθηθούν οι γονείς, ώστε να μπορέσουν να βελτιώσουν, να αλλάξουν ή να διαπραγματευτούν, εκ νέου, τη στάση τους, ώστε να βοηθήσουν το παιδί τους.

Ο ψυχολόγος επιθυμεί, ως επί το πλείστον, να συναντήσει και τους δυο γονείς και το παιδί. Καθένας εκφράζει τους λόγους που ζητάει βοήθεια, εξηγεί πώς βλέπει από την πλευρά του τον λόγο που τον επισκέφθηκαν, και, έτσι, διαμορφώνει την ιστορία του παιδιού και της οικογένειας. Το ότι μιλούν σε έναν ειδικό, τους επιτρέπει να εκφραστούν αλλά και να λύσουν τυχόν παρεξηγήσεις. Στη συνέχεια των πρώτων συναντήσεων, προτείνει να συναντήσει το παιδί ή τον έφηβο.

Λόγοι που ένα παιδί ή έφηβος και οι γονείς χρειάζεται να απευθυνθούν σε ειδικό

• Απορίες ή διαφωνίες γονέων, σχετικά με την διαπαιδαγώγησή του.
• Γεγονότα όπως, χωρισμός, πένθος, ασθένεια.
• Πρόβλημα στην εξέλιξη του παιδιού και πρέπει να γίνει αξιολόγηση της νοημοσύνης και των ικανοτήτων του.
• Μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, διάσπαση στην προσοχή, τραυλισμό, ενούρηση μετά τα 5 χρόνια.
• Αλλαγή σε διάφορες σημαντικές συμπεριφορές, όπως απότομη κάμψη στις σχολικές επιδόσεις, απότομη αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες, δυσκολίες στον ύπνο, χαμηλή αυτοπεποίθηση, αποφυγή διαλόγου ή επιθετικότητα.
• Αυτοτραυματισμοί ή τραυματίζει κάποιον άλλο.
• Εμφάνιση παραβατικής συμπεριφοράς (κλοπές, βανδαλισμοί κ.λπ.).

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, πρώτα ο γονιός επισκέπτεται τον ειδικό, ώστε να συζητήσουν και να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση της κατάστασης, και μετά ακολουθεί, αν είναι αναγκαίο, και το παιδί. Δεν είναι λίγες δε οι φορές που μόνο οι γονείς χρειάζεται να κάνουν ψυχοθεραπεία, γιατί μπορεί να μεταφέρουν στο παιδί τους σκέψεις ή να εκδηλώνουν συμπεριφορές που να είναι απόρροια δικών του άλυτων «θεμάτων» που θα πρέπει να συζητήσουν.

---

Γράφει η Μανιού Μαρία Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, GLUK ambassador του Facebook Group Greek Ladies in the UK

---

 

Πηγή: missormadam.gr